Wat zijn de oorzaken bij huilbaby’s?

Huilbaby’s hebben vooral lichamelijke oorzaken waardoor ze veel wenen, zoals darmkrampjes (onrijpe darmen), groeiachterstand, vroeggeboorte, reflux, voedingsallergie,etc.
Je gaat dus best op consultatie bij je kinderarts wanneer je baby voortdurend huilt, zo ben je zeker dat het niet door een lichamelijke oorzaak is.

Is er geen lichamelijke oorzaak, dan kan een huilbaby je in een onhoudbare situatie drijven want je hebt werkelijk alles uitgeprobeerd om het huilen te doen stoppen en je bent volledig radeloos.  Dit is enorm belastend zowel voor je baby als voor jou als ouder.

De oorzaken bij een huilbaby.

Overprikkeling kan naast de lichamelijke oorzaken ook een reden zijn waarom je baby continu huilt. Een huilbaby kan zich niet afsluiten waardoor indrukken ongefilterd binnenkomen (geuren, geluiden, indrukken, contact,etc.) en hij overprikkeld raakt. Door het huilen geeft hij aan dat hij zich niet lekker in zijn velletje voelt.
Je kleintje zal zijn hoofdje afwenden en zelfs niet meer reageren op wat je zegt of doet  wanneer hij moe is en zich dan afsluiten (doet dit van nature uit). Een huilbaby kan dit niet, vandaar het wenen.

Bij een huilbaby zit je voortdurend met dezelfde vraag in je hoofd: “ waarom is hij ontroostbaar?”, terwijl je toch alles doet wat je kan om je kindje te troosten.
Een huilbaby is nu eenmaal zeer gevoelig voor prikkels. Hij is op zijn erg jonge leeftijd al een eigen mensje met een eigen temperament, karakter en kan al dan niet informatie verwerken (prikkels).

Je geeft het best gevolg aan de behoeftes van je baby. Niet reageren zou erge gevolgen kunnen hebben voor zijn zelfvertrouwen. Een huilbaby waarvan de oorzaak van zijn wenen wordt genegeerd, zal verstaan dat het toch tot niets dient om zijn behoeftes te uiten omdat er toch niemand reageert.

Omschrijving van een huilbaby.

Een huilbaby mag je omschrijven als een erg actief, beetje onrustig, schrikachtig en snel geprikkelde baby. Een kindje dat erg geprikkeld is, is al vlugger moe met als gevolg slecht slapen, meer gaan huilen en nog meer vermoeiender zijn. Zo geraken ze in een vicieuze cirkel.

Het huilen zelf van een huilbaby is ook anders dan het huilen voor bv. een natte luier of honger. Het is meer intens, doordringender en bijna overstuur.

Een huilbaby is onrustig en beweegt heftig met armen en benen. Het enige wat hen wat rustig maakt, zijn de troostende armen van zijn ouders. Maar leg je hem terug, dan begint het doordringende huilen opnieuw.

Een huilbaby heeft ook de neiging om zich te overstrekken en hebben zo een voorkeurshouding in hun bedje. Het is dus zeker niet onmogelijk dat je kleintje door de geboorte een blokkade zou hebben in het hals/nekgebied.